Mówię od razu bez bicia. Nie oglądałem pierwowzoru i
może dlatego ,aż tak wysoka ocena tego filmu u mnie. Nie
wzorowałem się także na ogólnej ocenie filmwebu. Po
postu to wyszło samo z siebie. Ale jak to przy każdym
filmie, widzę i tu podzielone opinie. Lecz posuwając się w
stwierdzenie, że jednak większości ''ten'' ''Amityville''
przypadł do gustu, nie odkryję ameryki, a tylko
zwerbalizuję fakt. Więc w czym rzecz?
Mogę zgodzić się na pewne rzeczy, jakie, niektórzy temu
horrorowi zarzucają, ale na pewno na wszystko. Ja mimo
tych nadużyć i naciągnięć uznałem go i tak za dobry, bo
dla mnie liczy się całość, a całość składa się z
mankamentów.
W pierwszej kolejności mogę tym zagorzałym
przeciwnikom przyznać rację właśnie co do kilku
nielogicznych sytuacji, ''przesytu elementów grozy'',
fragmentów przypominających clip i to chyba by było na
tyle. Reszta jest już przesadą z ich strony ,a nawet
bzdurnymi teoriami. Bo jak można zarzucić odtwórcy
głównej roli czyli Ryanowi Reynoldsowi, że jego gra była
słaba, albo i śmieszna? Moim zdaniem akurat on wykonał
kawał dobrej roboty, a nagroda Teen Choice, którą za nią
otrzymał jest zupełnie zasłużona. Cała ta metamorfoza w
kierunku ''opętanego'' była ciekawym rozwiązaniem, a
przede wszystkim czymś autentycznym w zagraniu przed
kamerą. Jego wybuchy złości, szaleństwo i przekrwiony,
błędny wzrok ,są dowodem na to, że płynie z niego
realizm. Wszystko to płynnie i starannie jest ukazane.
Reszta ''rodziny z planu'' też gra całkiem nieźle, a
stwierdzenie, że mamy tu ''beznadziejnie nieracjonalne
zachowanie postaci'', jest strzałem w kolano tego kto tych
słów u siebie w poście użył.
Poza tym jest dobra charakteryzacja ukazujących się zjaw.
Kolejną nieprawdą jest powiedzenie, że horror, podkreślę
horror, nie trzymał w napięciu. Zatem chciałbym ,aby mi
znawcy gatunku, podali kilka tylko przykładów filmów
trzymających jak diabli w napięciu. Czekam :)
Tak się składa, że horrorów pod różną postacią, oglądam
najwięcej od jakiegoś czasu. To ewenement, abym
szczerze powiedział, że jakiś jest niezły ,a co dopiero
dobry. Takich ,które mogę polecić komuś (oczywiście nie
muszę się i tak innym podobać), było i jest zaledwie kilka.
Ten zdecydowanie do nich się zalicza. Może być też tak ,że
się gów.no znam i mam gów.niany gust. Ale cóż.
Wracając do filmu to posiada on niegłupie dialogi.
Całościowo scenariusz jest nieźle prowadzony. Ma dobrą
konstrukcję, klimat, świetny dźwięk i znakomitą muzykę
budującą momentami napięcie. Kadrowanie domu nocą,
ale i za dnia, jego potęga i tajemniczość, powolne najazdy
kamer w istotnych chwilach, ukazanie drugiego planu
poprzez pierwszy ,który jest ważny dla danej sceny, a
przede wszystkim dziesiątki ciekawych zdjęć i ujęć.
Wątek opiekunki w szafie, topienie Georga w wannie,
mocna ,choć naciągnięta scena na dachu domu, prawda
o lalce Jodie, kolejna scena z motorówką (także
przesadzona, ale niezła) i finał podany nam w strugach
deszczu, błyskawicach o 3:15 ,po 28 dniach ....
Czegóż chcieć więcej jeszcze? No cóż skoro spora część
nadal zachwyca się ''Hostelami'' i ''Piłami'' to nie dziwię
się, że trudno im akurat dogodzić. Jak dla mnie 7/10.
pozdrawiam